margareta
سانیا در هشتم ژوئن ۱۹۹۰ در سوبوتیتسا، شهری با پیشینه والیبال در صربستان، متولد شد. او از سنین کودکی با ارتفاع بلندش و علاقه طبیعی به توپ و شبکه شناخته شد. در سن ۱۲–۱۳ سالگی، وقتی برای اولین بار وارد تمرین‌های باشگاه محلی شد، مربیان متوجه هماهنگی چشمگیر بدن او با توپ شدند و با تلاش و اشتیاقش وارد سیستم استعدادیابی ورزشی آن منطقه شد .
در سال ۲۰۰۷، سانیا به تیم ملی بزرگسالان صربستان پیوست و تنها یک سال بعد، به‌عنوان یکی از جوان‌ترین اعضای تیم، به المپیک ۲۰۰۸ پکن دعوت شد. حضور در نیمه‌نهاییِ انکارناپذیر المپیک، جلوه‌ای بود جدی از توانمندی او، حتی اگر تیم در مرحله یک‌چهارم مقابل قدرت‌ها متوقف شد .
کسب مدال طلا در قهرمانی اروپا ۲۰۱۱ نقطه اوج دوران ملی او بود. لحظه‌ای که سانیا با شادی، گریه و رقص در سالن پر از تماشاگر، نشان داد موفقیت ورزشی می‌تواند به تجربه‌ای شخصی و عاطفی مبدل شود. بازگشت به همان روز زندگی‌اش را شکل داد و همیشه بدون ترس درباره فشار، تعهد و غرور صحبت کرد .
حرفه باشگاهی سانیا سرشار از سفرهای متعدد بود: از باشگاه‌های صربستان تا اسلوونی، رومانی، ایتالیا، برزیل، لهستان، ترکیه و بازگشت مجدد به سری‌آ ایتالیا. برجسته‌ترین دستاوردها شامل قهرمانی با مولیکو اوساسکو در برزیل و کسب نایب‌قهرمانی در مسابقات باشگاهی جهان بود. او بعد از سال‌ها در سطح برتر، ورزشی و فرهنگی، به عنوان بازیکنی جهانی شناخته شد .
طی دوران حرفه‌ای، سانیا دو بار دچار پارگی رباط صلیبی زانو شد؛ آسیب‌هایی که معمولاً چراغ حرفه‌ای‌ها را خاموش می‌کند. ولی او با بازتوانی بی‌وقفه، عود نکردن به میدان ورزشی را به عنوان انتخاب شخصی پس از المپیک پکن و قله‌های دیگر برگزید. این روند نه‌فقط جسمی، که اثری روانی و فرهنگی بر او بر جای گذاشت و درباره انعطاف و مهربانی در برابر چالش‌ها صحبت کرد .
